Nieściągalna wierzytelność jako koszt uzyskania przychodów
Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) pozwala wierzycielowi na zaliczenie nieuregulowanych na jego rzecz należności do kosztów uzyskania przychodów po spełnieniu pewnych warunków. Zgodnie z generalną zasadą, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem m.in. wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne oraz których nieściągalność została udokumentowana w określony sposób (art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT).
cit
